1- دانشجوی دکتری تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه تهران و مدرس دروس معارف اسلامی 2- دکتری تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه تهران 3- دانشجوی دکتری تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه تهران و مدرس دروس معارف اسلامی ، m.huseini@ut.ac.ir
چکیده: (2618 مشاهده)
با گسترش و توسعه علم جغرافیا در جریان نهضت ترجمه، در قرن چهارم هجری شاهد ظهور عده‌ای از جغرافی نویسان هستیم که با پیروی از روش ابو زید بلخی (235-322ق) به آثار خود رنگ و بوی مذهبی بخشیدند که این سبک و روش منجر به شکل گیری مکتب جغرافیایی بلخی شد. پژوهش حاضر در صدد است با بررسی آثار نمایندگان برجسته مکتب مذکور، به بررسی این مساله بپردازد که به رغم شباهت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های موجود این آثار از چه جهاتی با یکدیگر تفاوت دارند؟ یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که هر یک از نویسندگان این مکتب در استفاده از منابع، نظام تقسیم بندی اقالیم، کمیت و نحوه ترسیم نقشه و علائم، سبک نگارش، ارائه اطلاعات تاریخی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی روش و رویکرد متفاوتی داشته اند.
