1- دانشگاه بیرجند 2- دانشگاه الزهرا(س) ، sirousirazi@yahoo.com
چکیده: (1097 مشاهده)
دانش انساب یا نسبشناسی از علوم مورد توجه مسلمانان بوده که به منظور پرهیز از خطا در شناخت نسب افراد به وجود آمد. در اسلام، شناسایی نسب به جهت شناسایی افراد و آثار حقوقی آن مورد توجه قرار گرفته است. عباسیان که براساس اعتبار نسبی روی کار آمده بودند، به نسبشناسی بهویژه شناسایی نسب خاندان پیامبر (بنیهاشم) اهمیت دادند. آنان در همین راستا، نهاد نقابت را در قرن سوم پیریزی کردند تا حقوق بنیهاشم را حفظ کند و به رتق و فتق امور سادات هاشمی بپردازد. این مسئله خودبهخود نیاز حیاتی و اساسی به نسبشناسان خبره را ایجاد کرد و زمینهای برای گسترش و رشد دانش نسبشناسی شد. اوج شکوفایی این علم را میتوان در دوره سلجوقی جستجو نمود؛ دورهای که جایگاه اجتماعی طالبیان (شاخهای از بنیهاشم) بهتر شد و نسبشناسی طالبیان مورد توجه قرار گرفت. در این نوشتار با رویکردی توصیفی ـ تحلیلی پس از تبیین جایگاه طالبیان در عصر سلجوقی و آثار نسبشناسی، ارتباط دانش نسبشناسی با حیات اجتماعی طالبیان مورد بررسی قرار گرفته و تأثیر این دانش بر گسترش دامنه نفوذ اجتماعی آنان تبیین شده است.
Elahizadeh M, Sirousi R. The Function of Genealogy in Explication of Social Life of the Talebiyan in Seljuk Era. تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی. 2015; 6 (20) :131-150 URL: http://tarikh.maaref.ac.ir/article-1-270-fa.html
الهیزاده محمدحسن، سیروسی راضیه. کارکرد علم انساب در تبیین حیات اجتماعی طالبیان عهد سلجوقی. فصلنامه علمی _ پژوهشی تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی. 1394; 6 (20) :131-150