1- دانشجوی دکتری تاریخ و تمدن ملل اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. 2- دانشیار گروه تاریخ، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول) ، sattar_oudi@yahoo.com 3- دانشیار گروه تاریخ و تمدن اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده: (447 مشاهده)
این نوشتار به بررسی تاریخ ادبیات ایراندردوران آققویونلوها میپردازد و درصدد پاسخ به این سوال است که حاکمان آققویونلو چه نقش و تأثیری در رشد و پیشرفت تاریخ ادبیات ایران و فرهنگ و تمدن اسلامی داشتهاند. برای دستیابی به این هدف، از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است در این دوره به عرفان و تصوّف و نیز مبانی اهل تشیع اهمیت زیادی داده شد، هرچند که این اهمیت برای مشروعیتبخشی به حاکمیت سلاطین و حاکمان بوده است ولی همین امر نیز باعث شده است که به زبان و ادبیات فارسی بسیار توجّه شود، بهنحویکه حتّی باعث تغییر سبک و به وجود آمدن طرزی نو تحت عنوان «مکتب وقوع» شد. در اواخر قرن نهم شاهد حضور نویسندگانی چیرهدست و ماهر هستیم که کتب متعدّدی را از خود بهجای گذاشتهاند. همچنین به سبب علاقه خاص سلاطین آق قویونلو، بهویژه یعقوب، به مباحث فرهنگی؛ تبریز بهعنوان رقیبی در برابر هرات؛ و بهعنوان مرکزی برای تجمّع اهل علم و ادب و بهویژه شاعران و هنرمندان درآمد که درنتیجه آن شعر، نثر و هنرهای مختلف شکوفا شد.