1- دانشجوی دکتری تاریخ و تمدن اسلامی دانشگاه معارف اسلامی. ، mkia1988@gmail.com 2- استاد دانشگاه تربیت مدرس. 3- دانشیار دانشگاه الزهرا. 4- دانشیار مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی
چکیده: (2213 مشاهده)
قرآن کریم هرچند کتاب تاریخی نیست، امّا گزارشهایی از رخدادهای عصر نبوی بهسبک خود ارائه نموده است، گزارشهایی که در عصر نبیاعظم (ص) در معرض نقد و ارزیابی معارضان قرآن قرار داشت. ازاینرو اگر در گزارشهای تاریخی قرآن، نقصی نهفته بود یا گزارشی خلاف واقع در آن گنجانده شده بود قاعدتاً باید مورد نقد آنان قرار میگرفت. در دورههای بعد مورخان به نوشتن تاریخ عصر نبوی اقدام کردند و از قرآن نیز در کنار سایر منابع استفاده کردهاند. سئوال این است آیا گزارشهای راویان از رخدادها، تعارضی با ظاهر گزارشهای قرآنی ندارد؟ این مقاله درصدد بیان این پاسخ است که در گزارش از حوادث، تعارضهای موردی بین گزارشهای منابع با گزارشهای قرآنی بهچشم میخورد و با بررسی یازده مورد، تعارض در اکثر موارد به اثبات رسیده است. برای سهولت بررسی دامنه موضوع گزارشها به دو غزوه (بدر ـ احد) محدود شده و در مقام مقایسه با قرآن فقط به سه منبع تاریخی اکتفا شده است. برای دستیابی به نتایج تحقیق از روش امامان شیعه در عرضه تاریخ به قرآن و روش «توصیفی ـ تحلیلی» و «تطبیقی» استفاده شده است.
Daneshkia M, Aeinehvand S, Janahmadi F, Jabbari M. the Reports of Historical Resources and the Holy Quran (A Case Study on the Battles of Badr and Uhud). - 2013; 3 (9) :41-60 URL: http://tarikh.maaref.ac.ir/article-1-1165-fa.html
دانشکیا محمدحسین، آئینهوند صادق، جاناحمدی فاطمه، جباری محمدرضا. ملاحظاتی رهیافتی از مطالعه گزارشهای منابع تاریخی و قرآن کریم (مطالعه موردی غزوات بدر و احد). تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی. 1391; 3 (9) :41-60