1- دانشجوی دکتری پژوهش هنر دانشگاه شاهد، تهران، ایران 2- استادیار گروه نقاشی دانشگاه شاهد، تهران، ایران ، rz.hosseini@shahed.ac.ir 3- استادیار گروه تصویرسازی دانشگاه شاهد، تهران، ایران
چکیده: (4387 مشاهده)
بخشی از هنر عصر قاجار معطوف به هنرمندان مردمی است و آثار هنری آنان بیشتر در مکانهای مذهبی همچون بقاع متبرکه فرصت ظهور داشته است. این پژوهش با هدف بررسی ارزش‌های زیبا‌شناسی دیوارنگاره‌های بناهای مذهبی این عصر بر اساس صورت و معنا می‌باشد. نگارندگان در پی پاسخ‌گویی بدین پرسش‌ها هستند: دیوارنگاره‌های بناهای مذهبی عصر قاجار دارای چه ویژگی‌های ساختاری و زیبا‌شناسی هستند؟ ارزش‌های زیبا‌شناسی چگونه در نقاشی عامیانه بقاع متبرکه ظهور پیدا کرده است؟ روش تحقیق بر مبنای ماهیت، توصیفی - تحلیلی است و شیوه‌ی گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای و میدانی بوده است. نتایج حاصل از پژوهش، گویای آن است که ارزش‌های زیبا‌شناسی هنرهای عامه در جهت پیوند جامعه صریحا در اثر هنری ظهور نیافته است، بلکه در دل آن نهان شده است. یعنی آنکه این ارزش‌ها و باورهای مذهبی، کل فرایند عرضه اثر را احاطه کرده است و صراحتاً در محتوای اثر هنری قابل مشاهده است.
Yuzbashi A, Hosseini S R, Eghbali P. A Study of the Aesthetic Values Based on the Relationship between Form and Meaning in Folk Religious Murals of Religious Buildings of the Qajar Era (A Case Study of Holy Shrines of Isfahan). - 2021; 12 (42) :123-154 URL: http://tarikh.maaref.ac.ir/article-1-1368-fa.html
یوزباشی عطیه، حسینی سید رضا، اقبالی پرویز. بررسی ارزش‌های زیبا‌شناسی بر اساس رابطه‌ی صورت و معنا در دیوارنگاره‌های مذهبی عامیانه بناهای مذهبی عصر قاجار (نمونه موردی: بقاع متبرکه اصفهان). تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی. 1400; 12 (42) :123-154
