1- پژوهش هنر گرایش تاریخ فرهنگ اسلامی ، sahebi_46@yahoo.com 2- دانشگاه هنر تهران
چکیده: (4417 مشاهده)
خراسان بزرگ در سدههای بعد از اسلام، در نمودهای متفاوت از تأثیرگذارترین نواحی بر فرهنگ اسلامی ایران بوده است. گونه گسترش شهرهای این منطقه در سدههای سوم تا هفتم هجری یکی از این نمودهاست. بارزترین خصوصیت شهرهای خراسان این دوره، گسترش بیشتر شهرهای بنا شده قبل از اسلام است که علاوه بر حفظ عناصر اولیه قبل از اسلام، با الگوی توسعه در دوره اسلامی تطبیق و بر اساس آن گسترش یافتند. در این پژوهش اثبات گردیده که الگوی توسعه شهری در این دوره اغلب بر اساس آموزههای دین اسلام توسط فقها، برای فرمانروایان مشخص شده است. همانند توجه به مسئله وجود آب، ساختن مسجد جامع، ایجاد بازار و تأمین امنیت شهروندان. این مهم بر اساس مطالعات کتابخانهای و با بررسی نظرات ابن ربیع، فقیه سده سوم هجری و با بهره گرفتن از شواهد تاریخ جغرافیایی خراسان بزرگ و کتب جغرافینویسان این دوره با روش توصیف، تطبیق و تحلیل بادیدگاه استنباطگرایانه به انجام رسیده است.
Sahebi Bazaz M, Tondi A. The Effect of Ibn al-Rabi’s Urban Development Pattern on the Development Type of the Cities of Great Khorasan in the Third to the Seventh Centuries (AH) (Based on the Historical Writings, Muslim Geographers). - 2016; 7 (24) :105-134 URL: http://tarikh.maaref.ac.ir/article-1-246-fa.html
صاحبی بزاز منصوره، تندی احمد. تأثیر الگوی توسعه شهری ابنربیع بر گونه گسترش شهرهای خراسان بزرگ در سدههای سوم تا هفتم هجری (با استناد به نوشتار تاریخی، جغرافینویسان مسلمان). تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی. 1395; 7 (24) :105-134