ماهیت قدرت در حکومت قاجاریه همچون دیگر حکومتهای سنتی حاکم بر ایران، برپایه حمایت قوای نظامی ایل و طوایف استوار بوده است.نیروهایی که همگرایی با آنها از طریق پیوند‌های خویشاوندی از طریق ازدواج مستحکم می‌گردید. در این پژوهش مسئله‌ای که مطرح می‌شود این است که چگونه می‌توان نقش سیاسی ازدواج‌های خاندان حاکمه قاجار را در زمینه قدرت آنها مورد بررسی قرار داد. برای بررسی این امر به مطالعه موردی نمونه‌های ازدواج‌های خاندان حاکمه قاجار با بزرگان خاندانهای محلی و کارگزاران دیوانی و درباری به روشی توصیفی ـ تحلیلی پرداخته شده است. از نظر دستاوردهای پژوهشی می‌توان این نکته را یادآور شد که ازدواج سیاسی از جمله اهرم‌های مورد استفاده خاندان حاکمه قاجار جهت کنترل قدرتهای محلی و کارگزاران سیاسی بوده است. حکومت قاجاریه فاقد مقبولیت و زیرساختهای اساسی جهت حکمرانی بر قلمرو تحت نفوذشان بوده است. جهت بدست آوردن این دو ملاک، به برقراری پیوند‌های خویشاوندی پرداخته‌اند.