1- دانشگاه شیراز 2- دانشگاه تربیت مدرس ، ali_babaei64@yahoo.com
چکیده: (4288 مشاهده)
از ابتدای قرن هفتم هجری بر اثر مشکلات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ناشی از حمله مغولها به ایران، مهاجرت گسترده ایرانیان به هند آغاز گردید. با روی کار آمدن دولت صفوی و قدرتیابی امپراطوری گورکانی در هند، جمع کثیری (ازجمله قضات شیعی) از ایران به هند مهاجرت نمودند که از طرف سلاطین گورکانی به مناصب مهم (قضایی) گماشته میشدند. پرسشی که درصدد پاسخگویی بدان هستیم، بررسی نقش قضات ایرانی در ترویج تشیع اثنیعشری در هند دوره گورکانی است. حوزه جغرافیایی مورد بررسی در این مقاله منطقه شمالی شبه قاره شامل شهرهایی چون دهلی، کشمیر، لکهنو و لاهور در پاکستان امروزی است که امروزه نیز شیعیانی را در خود جای داده است. بهنظر میرسد این افراد به طرق مختلفی چون اشتغال به مناصب کلیدی و استفاده از اختیارات ناشی از آنها، تربیت شاگردان، و نگارش آثار متعدد در زمینههای فقهی، کلامی، ... توانستند رسالت خویش را بهدرستی انجام دهند. نتیجه این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی نشان میدهد که ورودمذهب تشیع به هند، از طریق فرهیختگانی از علمای شیعی صورت پذیرفته است.